Gospodarstwo domowe należy do najstarszych, powszechnych i dotychczas najtrwalszych podmiotów gospodarczych. Jest to wieloosobowa-(a czasem, jednoosobowa) jednostka gospodarcza działająca w sferze konsumpcji. Głównym jej celem jest zaspokajanie potrzeb swoich członków, najczęściej połączonych więzami rodzinnymi. Zakres i charakter tych potrzeb, zdobywanie środków ich zaspokajania oraz wreszcie formy i metody tego zaspokajania są bardzo zróżnicowane w czasie i przestrzeni. Potrzeby rozwijają się od podstawowych, biologicznych, do wyższych (tworzących tzw, osłonę społeczną potrzeb) — psychicznych, społecznych, kulturalnych, dających człowiekowi szansę wielostronnego rozwoju oraz osiągania komfortu fizycznego i psychicznego. Metody zdobywania środków na zaspokojenie stale rosnących i zmieniających się potrzeb inne są w gospodarce naturalnej, inne zaś w rozwiniętej gospodarce towarowej; początkowo zależały one od bezpośredniego wysiłku członków danego gospodarstwa domowego, potem wysiłek ten wspomagały środki społeczne. Formy konsumpcji rozwijają się od indywidualnych, w skali danego gospodarstwa domowego, do zbiorowych, t j. w ramach wyspecjalizowanych jednostek gospodarczych czy instytucji.