Państwowa własność środków produkcji oznacza także państwową własność efektów działalności znacjonalizowanych dziedzin, nie przesądza jednak o sposobach zarządzania przedsiębiorstwami i instytucjami gospodarczymi. Zarządzanie to może polegać na bezpośrednim kierowaniu działalnością sektora państwowego przez odpowiednie organy administracji państwowej. Takiego typu zarządzanie jest charakterystyczne dla okresu budowy gospodarki socjalistycznej, a także dla szczególnych warunków gospodarki niesocjalistycznej, np. gdy przestawia się strukturę gospodarki przy wychodzeniu z zacofania gospodarczego lub w okresach wojen.
Działalnością sektora państwowego można także kierować pośrednio, przez tworzenie odpowiednich parametrów służących przedsiębiorstwom do samodzielnego podejmowania decyzji ekonomicznych, o czym była już mowa w tym rozdziale; metody te stosuje się w rozwiniętym socjalizmie w normalnych warunkach funkcjonowania gospodarki, gdy nie występują ani nie zagrażają żadne kataklizmy. Wpływ współczesnego państwa na procesy gospodarcze nie ogranicza się do tworzenia sektora państwowego I do sterowania jego działalnością i rozwojem. Dotyczy on praktycznie biorąc wszystkich podmiotów gospodarczych (poza pozostałościami gospodarki naturalnej).