Samej własności ogólnonarodowej nie reprezentuje jedno przedsiębiorstwo, lecz wiele jednostek, wyodrębnionych organizacyjnie i majątkowo oraz mających zdolność prawną m. in. do zawierania transakcji sprzedaży i kupna. Jednostki te wymieniają efekty swojej działalności zarówno między sobą jak i z jednostkami reprezentującymi inne podmioty własności. Mimo że w wymianie produktów między jednostkami sektora państwowego formalnie nie zmienia się ostateczny właściciel (państwo), to jednak zmieniają się podmioty, które tymi produktami władają i dysponują nimi podobnie jak właściciel, oczywiście z ograniczeniami wynikającymi z charakteru własności ogólnonarodowej oraz ze swoistych cech działającego na jej podstawie systemu gospodarczego.
Produkty sprzedawane przez jedne przedsiębiorstwa państwowe innym przedsiębiorstwom państwowym w odróżnieniu od tych, które są sprzedawane niepaństwowym jednostkom gospodarczym, bywają nazywane niekiedy quasi-towarami. Nie można też pomijać zewnętrznych przyczyn występowania produkcji i wymiany towarowej. Współcześnie żadna gospodarka zamknięta, tj. nie prowadząca wymiany z zagranicą, nie może osiągnąć nowoczesnego poziomu. Im kraj jest mniejszy, tym bardziej potrzebuje wymiany międzynarodowej, zarówno do zaspokajania własnych potrzeb jak i do jak najlepszego wykorzystania własnego potencjału gospodarczego. Towarowy charakter produkcji w gospodarce socjalistycznej ma więc wiele przyczyn, chociaż nie wszystkie występują powszechnie.